นี่ไม่ใช่ชื่อหนังสือของคุณวีรพร นิติประภา นักเขียนรางวัลซีไรต์ จากผลงานเรื่องสั้นชื่อเดียวกัน แต่นี่คือ ภาพสะท้อนของสังคมไทยในเวลานี้ ที่คนในสังคมเหมือนไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต คือทุกคนกำลังเดือดร้อน เหมือนไส้เดือนโดนขี้เถ้าลวก พยายามหาทางดิ้นหนีตาย หรือกระดื๊บๆ คืบคลาน เพื่อหาทางออกจากวังวนเขาวงกต แต่ทำยังไงก็ออกจากปัญหาไปไม่ได้ วนกลับมาในจุดเดิม แล้วก็หาทางออกอะไรไม่ได้สักเรื่อง
ไม่ว่าจะเป็นปัญหาการเมือง เศรษฐกิจ สังคม การศึกษา การคมนาคมขนส่ง สิ่งแวดล้อม สาธารณสุข คุณภาพชีวิตด้านสุขภาพ ปัญหาอาชญากรรม ปัญหาครอบครัว ความเสื่อมของสังคมศาสนา บลาๆๆ ยังไม่นับว่าเรากำลังเผชิญปัญหาในเชิงโครงสร้างใหญ่อย่างปัญหาสงครามการค้า การครอบงำทางวัฒนธรรม การแทรกแซงทางการเมืองจากประเทศมหาอำนาจ การเข้ามาของเทคโนโลยีใหม่ๆ (A.I.,Big Data,5G) เงินทุนใหญ่ จากบรรษัทขนาดใหญ่ หรือรัฐบาลต่างชาติ ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่เร็วแบบก้าวกระโดด จนเกิดสภาวะที่เรียกว่า Disruption ที่ทำให้ทั้งตัวเราและธุรกิจของเราปรับตัวไม่ได้ ล้มหายตายจากกันไปมากมาย ประเทศของเรา ในกลุ่มของผู้บริหาร ผู้ปกครอง ยังนั่งมะงุมมะงาหรากับปัญหาเน่าๆ ที่เกิดจากรากเหง้าทางโครงสร้างภายในที่ไม่มีใครคิดจะแก้ในแบบ ถอนรากถอนโคน หรือรื้อโครงสร้าง แล้วปฏิรูปเลยซักเรื่อง ยังคงทำงานกันแบบไฟไหม้ฟาง , วัวหายแล้วล้อมคอก , ลูบหน้าปะจมูก , เออน่า หยวนๆ กัน , ได้ครับพี่ ดีครับผม เหมาะสมครับนาย ,ใครทำผิดก็แค่โยกย้ายไปนั่งในหน่วยงานที่ตั้งขึ้นมาเฉพาะ พอเรื่องเงียบก็ย้ายกลับมาใหม่ , ถนัดตั้งคณะกรรมการสอบสวน หรือศึกษา แต่ไม่เคยลงมือทำจริงๆให้ได้ผล , คนชั่ว คนผิดล้นคุก แต่ไม่มีการแก้ปัญหาเชิงรุกเพื่อให้คนกระทำความผิดลดลง , การไม่บังคับกฎหมายอย่างจริงจัง ,กฎหมายอ่อน , การมีระบบอุปถัมภ์ คอร์รัปชั่น รับเงินใต้โต๊ะ ค่าน้ำร้อนน้ำชา แป๊ะเจ๊ยะ คอมมิชชั่น ค่าโง่ เส้นสาย เด็กใคร เด็กนาย ลูกท่านหลานเธอ มาตรฐานตัวชี้วัด มาตรฐานวิชาชีพ จรรยาบรรณ ความรับผิดชอบทางสังคม มีอยู่น้อยนิด คำถามคือลูกหลานเราจะไปสู้รบปรบมือกับใครได้ ในเมื่อผู้บริหารบ้านเมือง นักปกครองไม่ยอมเสียสละ ที่จะทำประโยชน์เพื่อบ้านเมืองอย่างแท้จริง และไม่เคยรับผิดชอบกับการกระทำความผิดของตนเอง พอทำผิด จับได้ ก็หนีคดีไปอยู่ต่างประเทศ เนี่ยหน่ะเหรอ ผู้ใหญ่ในบ้านเมือง ที่จะเป็นตัวอย่างของเยาวชน คนรุ่นหลังได้
ผู้เขียนจึงไม่มีความหวัง อะไรเลยกับบ้านนี้เมืองนี้ ไม่ว่าจะเรื่องใด ตราบใดที่ประเทศนี้ยังมีผู้บริหารประเทศ หรือนักปกครอง ผู้นำประเทศ ที่ไม่เคยเสียสละ ผ่าตัดใหญ่ให้กับประเทศได้เลยซักเรื่อง เราคงต้องเป็นใส้เดือนตาบอดในเขาวงกตต่อไป แบบหาทางออกไม่เจอ
บทความโดย หยิกแกมหยอก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น