เกมออฟทน (นิยายแปลง) ตอนที่ 5

จากนวนิยายแฟนตาซี/ซีรีส์อันโด่งดัง Game of Thrones มหาศึกชิงบัลลังก์ สู่การแปลงเป็นนิยายแสบๆ คันๆเรื่อง เกมออฟทน มหาศึกปากมัน ณ แดนสาระขัณฑ์

เมื่อผู้กุมอำนาจในคิงแลนด์ดิ้งหลงติดอยู่ในกับดัก เสพติดอำนาจ ผลาญเงินงบประมาณ ประเคนสัมปทานให้กับมหาอำนาจ

บทสรุปเก็บตกเพิ่มเติมจากองก์ที่ 4 (ตอนที่แล้ว) ก่อนจะเข้าสู่องก์ที่ 5

-อาร์ย่าที่หนีออกจากคิงแลนด์ดิ้ง รอดพ้นเงื้อมมือของตระกูลแลนนิสเตอร์มาได้ ก็เป็นเพราะนักฆ่าพันหน้าจาเค็นช่วยเธอไว้ และสอนวิธีการเอาตัวรอดให้เธอ และรับปากเธอว่าจะสอนวิชาให้ ถ้าเธอยอมติดตามไปหาเขาที่เมืองบราวอส แต่ตอนนั้นอาร์ย่ายังไม่พร้อม โดยอ้างว่าต้องการไปหาพี่ชาย และช่วยแม่ช่วยน้องอีก 2 คนที่หายสาบสูญไป เวลาต่อมาเธอตามแม่กับพี่ชายไปถึงริเวอร์รันแล้ว แต่พบว่าแม่กับพี่ชายถูกลอบสังหาร จึงหลบหนีออกมาโดยได้รับการช่วยเหลือจากเซอร์แซนเดอร์ คลีแกน(เดอะฮาวน์) ที่มีจุดประสงค์จะจับกุมตัวเธอไปเรียกค่าไถ่ แต่ภายหลังเธอหนีจากเดอะฮาวน์มาได้ ระหว่างที่เดอะฮาวน์มาเจอกับบริแอนน์ บริแอนน์ไม่ชอบหน้าเดอะฮาวน์อยู่ก่อนแล้ว เพราะเป็นคนของแลนนิสเตอร์ และเกิดการต่อสู้กัน โดยเดอะฮาวน์เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ได้รับบาดเจ็บตกจากหน้าผาลงไป อาร์ย่าฉวยโอกาสนั้นหลบหนีไปได้

- จอน สโนว์ ร่วมกับหน่วยพิทักษ์ราตรี อุทิศตัวทำทุกวิถีทางเพื่อพิทักษ์รักษาผากำแพงเอาไว้ให้รอดพ้นจากการรุกรานของกองทัพคนเถื่อน ระหว่างการต่อสู้ปะทะกันอย่างหนักหน่วง ด้วยว่า แมนซ์ เรย์เดอร์ นำทัพคนเถื่อนมามากกว่า 100,000 คน บุกมาเป็นระลอก ทำให้หน่วยพิทักษ์ราตรีแทบจะยันไม่อยู่ยื้อไม่ไหวกำลังจะเพลี่ยงพล้ำแล้ว ทันใดนั้น กองทัพของแสตนนิส บาราเทียน ก็บุกมาขัดขวางระงับศึกเอาไว้ได้ ขณะที่ศึกครั้งนี้ จอน สโนว์ ต้องสูญเสียคนรักสาว อิกริต ไปอย่างน่าเศร้า

-แดเนริส ทาร์แกเรียน เดินทางมาขอเจรจาซื้อกองกำลังทหารทาสจากนายทาส หลังจากที่พูดคุยกันไม่รู้เรื่อง นายทาสต้องการเงิน เรียกร้องทรัพย์สินจากเดเนริสจำนวนมากเพื่อแลกกับทาส และขัดแย้งกันเรื่องการปลดปล่อยทาสผู้ไร้มลทินให้เป็นอิสระ นายทาสกลับดูถูกเหยียดหยามเธอ สุดท้ายยอมแลกมังกร 1 ตัว กับกองทัพผู้ไร้มลทิน แต่เดเนริสประกาศต่อหน้าทาสเหล่านั้นว่า ถ้ามาอยู่กับเธอ ต้องมาอยู่ด้วยใจภักดิ์ เป็นอิสระชน ไม่ต้องเป็นทาส แล้วปล่อยมังกรมาจัดการนายทาสจนตาย ยึดเมืองมิรีน พร้อมกับปลดปล่อยทาสให้เป็นอิสระได้สำเร็จ เดเนริสสืบรู้ว่า เซอร์จอราห์ มอมอนต์ อัศวินคนสนิท แท้จริงแล้วเป็นไส้ศึกคอยส่งข่าวความเคลื่อนไหวของกองทัพเธอให้กับสายลับฝั่งเวสเทอรอสและโดยเฉพาะพวกแลนนิสเตอร์ ทำให้เธอตัดสินใจขับไล่เซอร์จอราห์ออกจากกองทัพ นอกจากนี้ยังมีปัญหามังกรที่หลุดออกไปเผาบ้านคร่าชีวิตชาวเมือง ทำให้แดเนริส ต้องล่ามโซ่ขังมังกรที่เหลือไว้ ส่วนชาวเมืองมิรีนก็ดูจะไม่ค่อยชอบใจการปกครองในแบบของเธอสักเท่าใด

-หลังจากหลบหนีออกจากวินเทอร์เฟลที่โดนเผาไป กลุ่มของโจเจ็น และ มีร่า รีด กับ แบรน สตาร์ค และโฮดอร์ มุ่งหน้าขึ้นเหนือตามหาอีกาสามตาที่ปรากฏในนิมิตร และสามารถไปถึงจุดหมายปลายทางและได้พบต้นดวงใจขนาดใหญ่ยักษ์ แต่ว่าพวกเขาต้องสูญเสีย โจเจ็น ที่ถูกผีโครงกระดูกฆ่าตายเสียก่อน ระหว่างต่อสู้กับผีโครงกระดูกนี่เอง เด็กแห่งพงไพรได้ปรากฏตัวช่วยเหลือกลุ่มของแบรนพร้อมกับพาไปพบอีกาสามตา

เกมออฟทน (ภาคที่ 2 บัลลังก์ดาบเหล็กสั่นสะเทือน) องก์ที่ 5 ฉากที่ 1 ห้องทำงานของลอร์ดปีเตอร์ เบลิซ

ย้อนความกลับไป เมื่อตอนที่ไทวิน แลนนิสเตอร์เดินทางมาถึงคิงแลนด์ดิ้ง และเป็นผู้นำพิชิตศึกลำน้ำทมิฬ ที่พวกลอร์ดสแตนนิส ยกพลกองเรือมาตีคิงแลนด์ดิ้ง แล้วแพ้กลศึกของทีเรียน ทีเรียนได้ใช้ลูกไฟยิงเข้าใส่กองเรือของสแตนนิส จนทำให้กองเรือของสแตนนิสแตกพ่าย ก่อนที่กองกำลังของไทวินจะเข้ามาสมทบและไล่ถล่มจมกองเรือของสแตนนิสจนแพ้ราบคาบ จากนั้นไทวินปลดทีเรียนออกจากตำแหน่งหัตถ์ของพระราชา และแต่งตั้งตนเองเป็นแทน เวลาต่อมาลอร์ด ปีเตอร์เบลิซ มีแนวคิดที่จะเดินทางไปปราสาทเอียรี่ เพื่อไปรับใช้ไลซ่า แอริน จึงมาขอลาออกจากตำแหน่งขุนคลังของคิงแลนด์ดิ้ง ทำให้ไทวินเสนอให้ทีเรียนมารับตำแหน่งขุนคลังของราชสำนักแทนปีเตอร์เบลิซ แต่ตอนแรกทีเรียนไม่อยากเป็น เพราะเนื่องจากตนเองไม่มีความรู้ และไลฟ์สไตล์ก็เป็นคนใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แต่เมื่อถูกบังคับจากพี่สาว (เซอร์ซี) กับพ่อ (ไทวิน) ให้มาเป็น ก็จำต้องรับตำแหน่ง แล้วเดินทางมาหาปีเตอร์เบลิซ เพื่อขอศึกษางาน และรับมอบงาน  

ปีเตอร์เบลิซ  : “ลอร์ดทีเรียน ผมไม่มีอะไรจะสอนคุณหรอก คุณหน่ะเก่งอยู่แล้ว”

ทีเรียน :  “ใครๆ ในดินแดนเวสเทอรอส ก็บอกตรงกันทั้งนั้นว่า คุณหน่ะเป็นขุนคลังที่หาเงินเก่ง และควบคุมค่าใช้จ่ายการเงินในคิงแลนด์ดิ้ง ได้ดีมาก จนได้รับคำกล่าวว่าเป็น มือขุนคลังที่เก่งที่สุดในเวสเทอรอส”

ปีเตอร์เบลิซ  :  “ใครกล่าวเช่นนั้น แสดงว่าคนที่กล่าวเช่นนั้น ไม่เคยรู้อะไรเลยเกี่ยวกับสถานะทางการเงินของคิงแลนด์ดิ้งในเวลานี้”

ทีเรียน :  “ลอร์ดปีเตอร์ คุณหมายความว่าอย่างไร?”

ปีเตอร์เบลิซ  :  “พวกเขามองเห็นแต่ภาพสวยหรูเบื้องหน้า ที่เห็นว่าเราหน่ะมั่งคั่งร่ำรวย ภาพลักษณ์การเป็นเมืองหลวง ศูนย์กลางของเวสเทอรอส แต่หารู้ไม่ว่า ข้างในมันต๊ะติ๊งโหน่งมากๆ หน่ะสิ”

ทีเรียน  :  “ในความเป็นจริงก็เป็นอย่างนั้นมิใช่เหรอ หรือว่า เรากำลังไม่มีเงินเดือนจ่ายข้าราชการ ภาษีเก็บไม่ได้ ต้องขึ้น vat เป็น 10% ต้องทำตัวเป็น เวสเทอรอส 4.0  ส่งเสริม start up ให้เกิดขึ้นในเวสเทอรอส ก็ในเมื่อเรากำลังมีรัฐธรรมนูญใหม่ของเวสเทอรอส กำลังจะมีการเลือกตั้งอยู่แล้วมิใช่เหรอ”

ปีเตอร์เบลิซ  :  “ลอร์ดทีเรียน จะเอาความจริง หรือตอแหล หล่ะ ผมจะได้บอกคุณถูก”

ทีเรียน  :  “เอาความจริงสิ ผมเป็นคนตรง ๆ และไม่ชอบการเสแสร้ง แกล้งอำ กันไปมา ของผู้มีอำนาจในเวสเทอรอส”

ปีเตอร์เบลิซ  :  “ประเทศเวสเทอรอสของเราเป็นสังคมเกษตรกรรม ถูกต้องมั๊ย เรากว่าจะขายข้าวโอ๊ต ข้าวบาเล่ย์ เก็บองุ่นไปขาย ขนเครื่องเทศเต็มเกวียน ขนหนังแกะวัวควายลงลำเรือไปขาย กว่าจะได้เงินมา เลือดตาแทบกระเด็น ได้ไม่กี่มากน้อย แต่ดูท่านผู้นำไทวิน ท่านอยากจะได้อาวุธแต่ละอย่างสิ เครื่องยิงลูกไฟ ไฟร์โวลด์ ,เรือดำน้ำ 3 ลำ, รถม้าความเร็วสูง 4 สาย ,อาวุธยุทโธปกรณ์ทันสมัย ที่ต้องไปเจรจาซื้อจากชาติมหาอำนาจ แต่เรามีรายได้เพียงแค่นี้ สิ่งทีกำลังทำก็คือไปกู้เขามา ทั้งๆ ที่ประชาชนชาวเวสเทอรอสกำลังจะอดตาย ชักหน้าไม่ถึงหลัง หนี้ครัวเรือนบานเบอะ ในขณะที่รัฐบาลเวสเทอรอสกำลังสนุกกับการช็อปปิ้งซื้ออาวุธ”

ทีเรียน  :  “ก็ไหนพ่อบอกว่า จีดีพีโกรธของ เวสเทอรอสกำลังเติบโต สูงกว่า 3-4% มิใช่เหรอ”

ปีเตอร์เบลิซ :  “แต่มันเป็นจีดีพีโกรธของใครกันแน่ ของบรรดาเศรษฐีคหบดีที่มาตั้งโรงงานแล้วได้รับการยกเว้นภาษี จากนั้นผลิตของส่งออกไป โดยจ้างแรงงานราคาถูกของชาวต่างด้าวที่มาทำงานในเวสเทอรอส ถามว่าประชาชนรากหญ้าในเวสเทอรอส ได้อะไรจากจีดีพีบ้าง มันเป็นภาพลวงตา จากนั้นคหบดีที่มาจากต่างถิ่นเหล่านี้มันทิ้งขยะอุตสาหกรรม กากมูลทางอุตสาหกรรมไว้เป็นมลภาวะเป็นพิษทางสิ่งแวดล้อมไว้ให้เรารับผลกรรม ผลกระทบกันไป ชาวต่างด้าวเหล่านั้นก็มาร่วมใช้บริการสาธารณะสุขของชาติเราด้วยโดยไม่ต้องออกเงิน ในขณะที่เราต้องแบกหน้าไปกู้เงินจากต่างชาติมาสร้างสาธารณูปโภคให้กับคนเหล่านี้ โดยอ้างว่าเพื่อรองรับการลงทุน ประเทศได้จีดีพีโกรธ เพียง 3-4 % เพือแลกกับตัวเลขการเป็นหนี้สาธารณะที่เพิ่มขึ้นไป จนตอนนี้เกือบ 49% ของจีดีพี คิดว่าคุ้มค่ากันมั๊ย”

ทีเรียน  :  “คุณกำลังบอกกับผมว่า เราไม่ได้มีเงินหลงเหลืออยู่ในคงคลังมากมายขนาดที่จะทำตัวเป็นเศรษฐีช็อปปิ้งอาวุธทันสมัยอย่างนั้นเหรอ”

ปีเตอร์เบลิซ  : “จริงๆ แล้วเราเป็นเศรษฐีตกยากมานับตั้งแต่ปี 2540 วิกฤติการณ์ต้มยำกุ้ง คุณรู้จักมั๊ย ตอนนั้นคุณยังเป็นดักแด้ในครรภ์มารดาคุณอยู่เลยมั๊ง”

ทีเรียน  :  “ถ้าอย่างนั้น บรรดาผู้มีอำนาจในเวสเทอรอส กำลังทำอะไรกันอยู่เนี่ย ก็ในเมื่อเราไม่มีเงิน แล้วเรายังจะไปกู้เงินมา เพื่อทำบ้าทำบออะไรขนาดนั้น มันไม่เข้าท่าเลย”

ปีเตอร์เบลิซ  :  “นั่นหล่ะ ทีเรียน ที่ผมคิดว่า คุณควรเอาข้อมูลเหล่านี้ไปบอกกับบิดาคุณ ว่าให้เลิกทำตัวเป็นเศรษฐีจมไม่ลง ก่อนที่จะประเทศชาติเวสเทอรอสจะล่มสลายได้แล้ว จริงๆ มันก็เป็นการดีนะ ที่เขาแต่งตั้งคุณมาเป็นขุนคลังต่อจากผม เพราะในกลุ่มผู้นำ บริหารประเทศอยู่ในเวลานี้ ไม่มีใครพอจะมีศักยภาพเดินหน้าชนกับท่านผู้นำไทวิน ได้เท่ากับตัวคุณแล้วหรอก ทีเรียน”

ทีเรียน  : “ที่คุณลาออกจาก รมว.คลัง ก็เพราะเหตุนี้ใช่มั๊ย”

ปีเตอร์เบลิซ  :  “ไม่ใช่หรอก ที่ผมออกก็เพราะ มันไม่มีเงินเหลือในคลัง ให้ผมต้องบริหารอีกแล้วหน่ะสิ ผมจะนั่งเฝ้าหนี้ไว้ทำไม เสียเวลา เสียเครดิตคนอย่างผมเปล่าๆ  เอ้า....เอาไปบัญชีของหล่งจู๊ ไว้ดูกิจการหนี้สินของกงสี ไปศึกษาดูให้ละเอียด ผมให้คุณได้แค่นี้แหละ”

ทีเรียน ทำหน้าตาไม่ถูก ไม่รู้จะตอบปีเตอร์เบลิซอย่างไร ได้แต่เรียกพ็อด อัศวินคนรับใช้ ให้มาขนสมุดบัญชีหนาเตอะ จำนวนหลายเล่ม ไปไว้ที่ห้องของตน นั่นคือเหตุการณ์ก่อนหน้าที่จ็อฟฟรีย์จะตาย และเขากลายเป็นผู้ต้องสงสัยลอบปลงพระชนม์จ็อฟฟรีย์ ก่อนที่จะเกิดเกมพนันต่อสู้แบบตัวต่อตัวของฝ่ายเซอร์ซีที่ใช้อัศวิน เดอะเมาเท่น กับฝ่ายทีเรียนที่ได้ เจ้าชายโอเบอริน มาต่อสู้กัน ผลก็คือเจ้าชายโอเบอรินถูกสังหารเสียชีวิต จนทำให้ทีเรียนถูกขัง รอวันประหารชีวิต

เกมออฟทน (ภาคที่ 2 บัลลังก์ดาบเหล็กสั่นสะเทือน) องก์ที่ 5 ฉากที่ 2 บริแอนน์กับเจมี่ แลนนิสเตอร์ ถูกทหารอัศวินของตระกูลโบลตัน จับตัวกลับไปหารูส โบลตัน

ระหว่างทางที่บริแอนน์นำตัวเจมี่ แลนนิสเตอร์เพื่อจะกลับไปยังคิงแลนด์ดิ้ง ตามอุบายของแคทลิน เพื่อแลกกับการปล่อยตัว 2 สาว ซานซ่า กับอาร์ย่า สตาร์ค แต่ระหว่างทางพวกเขาไปเจอกับผู้เชิญธงของกองกำลังทหารตระกุลโบลตัน จึงถูกควบคุมตัวไปทั้งคู่ เจมี่พูดจาเยาะเย้ยถากถางทหารของโบลตันมาตลอดทาง และพยายามขัดขืนต่อสู้ ไม่ยอมก้มหัวให้ จึงถูกตัดข้อมือขวาขาดไปข้างนึง และถูกกระทืบ ทำร้ายร่างกายปางตาย เมื่อไปถึงเดรดฟอร์ท เขาได้อนุญาตให้ลงสระน้ำเพื่อชำระร่างกาย ด้วยการอาบน้ำในสระทั้งคู่  และได้สนทนากัน

เจมี่ :  “บริแอนน์ ทำไมเธอถึงยังจงรักภักดีต่อตระกูลบาราเทียนอีก ในเมื่อพวกเขาต่างก็ตายกันไปหมดแล้ว”

บริแอนน์  :  “ฉันภักดีต่อลอร์ดเรนลี ของฉันเพียงคนเดียว บาราเทียน คนอื่นฉันไม่สน และไม่ใช่เจ้านายของฉัน”

เจมี่ :  “แต่เรนลีก็ตายไปแล้ว เธอคงอดเสียดายไม่ได้ใช่มั๊ย ที่ยังไม่ได้นอนกับเขาก่อนตายเท่านั้นเอง แต่เขาเป็นเสือไบนะ เธอไม่รู้หรอกเหรอ เขาคงไม่ชอบผู้หญิงร่างยักษ์อย่างเธอหรอก”

บริแอนน์  :  “หยุดปากพร่อยเสียที เจมี่ นี่โดนฉันชก กระทืบไปหลายที คงยังไม่เข็ดหราบใช่มั๊ย เรื่องนายเก่าของฉัน ฉันจะรักเขาอย่างไรมันก็เรื่องของฉัน แกอย่ามาสะเออะ สาระแน เรื่องของคนอื่น”

เจมี่  : “แต่นี่ฉันหวังดีกับเธอนะ จริงๆ แล้วเธอก็เป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง ไอ้พวกทหารในเดรดฟอร์ท มันหื่นทุกตัวแหละ เห็นเป็นผู้หญิง คลำดูไม่มีหาง มันก็เอาหมดแหละ ดีไม่ดี มันจะลงแขกเธอจนหายอยากเลยแหละ แล้วอย่าไปขัดขืนพวกมันนะ พวกนี้ ถ้ามันไม่พอใจ มันอาจจะฆ่าเธอก็ได้”

บริแอนน์  :  “เจมี่ มึงเก็บคำพูดเหล่านี้ไปบอกเมียมึงเถอะ อีคุณนายเซอร์ซี่ พี่สาวจอมกระแดะของมึงนั่นแหละ สมสู่กันจนได้ลูกชายเอ๋อๆ แบบไอ้จ็อฟฟรีย์ กษัตริย์หมาๆ ดูแล้วน่าสมเพทจริงๆ”

เจมี่ :  “บริแอนน์ นี่เธอ ปากคอเราะร้ายเหมือนกันนะ เห็นทึ่มๆ ควายๆ แบบนี้ ไม่น่าเล่า ถึงยังไม่มีผัวหน่ะ”

บริแอนน์  :  “มันเรื่องของกู ถ้ากูจะมีผัวแบบมึง กูขออยู่ขึ้นคานแบบนี้ มีความสุขกว่ากันเยอะ”

เจมี่ :  “บริแอนน์ ชีวิตมึงมีความสุขบ้างมั๊ยเนี่ย ไปใช้ชีวิตเป็นเอ็นจีโอ ประท้วงนั่น ประท้วงนี่ แล้วสุดท้ายก็ไม่ได้อะไร โดนพี่สาวกู กับพ่อกูเล่นงาน กลายเป็นคนไม่มีเจ้า บ่าวไม่มีนาย ทำตัวเองแท้ๆ”

บริแอนน์  : “นายของกู ก็คือแผ่นดินนี้ เวสเทอรอสเป็นที่ให้เกิด ให้ที่อยู่ ให้ที่กิน กูสำนึกบุญคุณของแผ่นดินเวสเทอรอสเว๊ย พวกพ่อมึงเอาสัมปทานพลังงานไปประเคนให้มหาอำนาจ แล้วให้พวกมันจ่ายค่าต๋งเราราคาถูกๆ ส่วนพวกมันมาขนมาสูบน้ำมันบ้านเราไปขายยังตลาดโลก กินส่วนต่างโกยผลประโยชน์มหาศาล พวกเราได้แต่นั่งดูประเทศในแถบเอสซอสใช้น้ำมันราคาถูกๆ ส่วนเรามีน้ำมันเอง ทรัพยากรอุดมสมบูรณ์กว่าแท้ๆ แต่กลับต้องไปบริโภคน้ำมันราคาแพง โดยอ้างอิงราคาน้ำมันของพวกเกาะเวลล์ ทั้งๆที่พวกมันไม่มีน้ำมันแม้แต่หยดเดียว อย่างนี้ไม่เรียกว่าขายชาติ แล้วจะให้กูเรียกพวกมึงว่าอย่างไร”  

เจมี่  :  “บริแอนน์ ฉันถึงบอกแล้วไงว่า เธอสู้ไปก็ไม่มีวันชนะ มีแต่แพ้”

บริแอนน์  : “ถึงจะรู้ว่าแพ้ กูก็จะสู้ ให้ลูกหลานมันจดจำเราว่า ในช่วงชีวิตของบรรพบุรุษของพวกมัน เราได้สู้อย่างถึงที่สุดแล้ว เพื่อรักษาอธิปไตยของทรัพยากรอันมีค่าของแผ่นดินเราอย่างถึงที่สุดแล้ว แต่ผู้มีอำนาจมันไม่เหลียวแล ไม่สนใจ และเต็มใจที่จะถวายพาน มอบผลประโยชน์ทั้งหมดให้กับมหาอำนาจแทน”

เกมออฟทน (ภาคที่ 2 บัลลังก์ดาบเหล็กสั่นสะเทือน) องก์ที่ 5 ฉากที่ 3 ลอร์ดแวเรียสสืบความลับจนรู้ว่าลอร์ดปีเตอร์เบลิซ เตรียมหลบหนีออกจากคิงแลนด์ดิ้งไปกับซานซ่า ส่วนตนเองก็เตรียมแพ็คของหนีเช่นเดียวกัน

ลอร์ดแวเรียส หาทางที่จะช่วยเหลือทีเรียน  ไปสนทนาหาความลับจากปากของปีเตอร์เบลิซ และไปสนทนากับคุณย่าโอเลนน่า ที่ยังอาศัยอยู่ในคิงแลนด์ดิ้ง

ลอร์ดแวเรียส  :  “โอว..คุณย่า ผมหาตัวแทบแย่แหนะ มาหลบอยู่ตรงนี้ นี่เอง”

คุณย่าโอเลนน่า :  “ทำไมฉันจะต้องหลบหล่ะ ฉันก็เดินเล่นในสวนหย่อม บ้านพักตากอากาศของฉันอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว มีอะไรเหรอท่านลอร์ดแวเรียส ถึงมาหาข้าได้”

ลอร์ดแวเรียส  :   “คุณย่า จำที่เราคุยกันครั้งก่อนได้มั๊ย ที่ผมไม่เห็นด้วยที่จะให้เลดี้มาเจอร์รี่แต่งงานกับคิงจ็อฟฟรีย์ แล้วก็แนะนำซานช่าให้กับเซอร์ลอรัส ว่าที่ลอร์ดแห่งไทเรล แล้วดูตอนนี้สิเป็นไง จ็อฟฟรีย์ก็มาเสียชีวิตลงแล้ว ราชินีมาเจอร์รี่ต้องกลายมาเป็นหม้ายโดยทันที แล้วนี่ซานซ่าก็กำลังจะหนีตามปีเตอร์เบลิซไปอีก แผนการดูจะไม่เข้าทางเอาเสียเลย”

คุณย่าโอเลนน่า :  “ข้าคุยกับปีเตอร์เบลิซแล้ว เขาจะช่วยซานช่าจริงๆ ที่เจ้าแนะนำซานช่าให้กับลอร่า หลานชายของข้านั้น ข้าคิดว่าพวกเขาไม่ได้ชอบกัน เรื่องนี้คงไปบังคับกันไม่ได้ ส่วนมาเจอร์รี่ มันเป็นเกมของไทวิน ที่ต้องการดึงพวกเราไปเป็นพวก มาเจอร์รี่เป็นเพียงหมาก เขาไม่มีสิทธิ์เลือก แต่คิดว่าหลานของฉันจะต้องไม่อาภัพเช่นนั้น เพราะว่าเซอร์ซีกำลังดันทอมเมนขึ้นเป็นกษัตริย์ และให้แต่งกับมาเจอร์รี่ทันที”

ลอร์ดแวเรียส :  “โอว...มันช่างเหมาะเหม็งอะไรเช่นนั้น”

คุณย่าโอเลนน่า  :  “แล้วท่านมาพบข้า เพียงเรื่องแค่นี้หน่ะเหรอ”

ลอร์ดแวเรียส  :  “ผมมาสืบข่าวเรื่องการตายของจ็อฟฟรีย์ต่างหาก ผมไม่อยากให้ทีเรียนต้องกลายมาเป็นแพะรับบาป เพราะผมมั่นใจว่าทีเรียนไม่ได้เป็นคนทำ ถึงแม้เขาจะเกลียดจ็อฟฟรีย์เท่ากระดูกดำก็ตาม”

คุณย่าโอเลนน่า  :  “เรื่องการตายของจ็อฟฟรีย์ ท่านไปถามเอาจากปีเตอร์เบลิซเถอะ”

ลอร์ดแวเรียส  :   “เขารู้งั้นเหรอ หรือว่าเขาจะเป็น......? คุณย่ารู้อะไรบอกกันบ้างสิ ....."

คุณย่าโอเลนน่า :  "ไม่รู้ ฉันรู้แต่เราจะเป็นเวสเทอรอส 4.0 เราจะก้าวกระโดดจากสังคมเกษตรสู่สังคมปัญญาประดิษฐ์เลย โดยข้ามสังคมอุตสาหกรรม กับสังคมภาคบริการในยุคดิจิตอล”

ลอร์ดแวเรียส  : “คุณย่าเป็นคนฉลาดเน๊อะ เรียนรู้เร็ว บอกอะไรไปก็เชื่อ และเรียนรู้ได้เร็วมาก”

คุณย่าโอเลนน่า :  “ศัพท์แสง คำเหล่านี้ มาจากเธอหรอกเหรอ ฉันจำเอามาจากไทวินอีกที”

ลอร์ดแวเรียส :  “คำเหล่านี้ทั้ง เวสเทอรอส 4.0,EEC (Eastern Economics Corridor) ระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก ,Start Up, S-Curve  ผมเป็นคนคิดคำ แล้วจับป้อนเข้าปากของไทวินกับเซอร์ซีเอง ให้เขาพูดมากๆ ให้ดูเหมือนจะได้ฉลาด ประชาชนจะได้รู้สึกว่าผู้นำของเขาฉลาดและเก่ง แค่นั้นเอง”

คุณย่าโอเลนน่า :  “แต่ในความเป็นจริง เซอร์ซีไม่ได้ฉลาดกว่าที่คิด นี่มันคำของทีเรียนที่พูดเสมอนี่”

ลอร์ดแวเรียส :  “คำพูดนี้ ก็เป็นผมที่สอนทีเรียน ไว้ใช้พูดกับเซอร์ซีอีกทีครับ”

จบองก์ที่ 5  แต่เพียงเท่านี้